Η Ηλικία της Στείρωσης και το Μέγεθος του Σκύλου Καθορίζουν τα Όποια Προβλήματα Υγείας

Νέα έρευνα δείχνει ότι η ηλικία της στείρωσης και το μέγεθος του σκύλου καθορίζουν τα όποια προβλήματα υγείας θα προκύψουν αργότερα στη ζωή του. Συχνά, οι κηδεμόνες σκύλων συμβουλεύονται να στειρώνουν (τους θηλυκούς) ή να ευνουχίζουν (τους αρσενικούς) σκύλους τους για λόγους υγείας. Συνήθως αναφέρονται ορισμένα οφέλη για την υγεία, αλλά αυτά δεν υποστηρίζονται πάντα από αξιόπιστα δεδομένα. Κατά τη συζήτηση των επιπτώσεων της στείρωσης και του ευνουχισμού στην υγεία των σκύλων, συχνά δεν αναφέρονται οι κίνδυνοι. Κάποιες φορές αναφέρονται ορισμένοι, αλλά όχι οι πιο σοβαροί. Όπως έχουμε ξαναγράψει, η στείρωση (ή ο ευνουχισμός) των σκύλων σχετίζεται με θετικές και αρνητικές επιπτώσεις – τόσο στην υγεία, όσο και στη συμπεριφορά τους. Στο άρθρο αυτό θα παρουσιάσουμε νεότερες έρευνες για τις επιπτώσεις στην υγεία. Όχι στη Στείρωση σε Νεαρή Ηλικία Η στείρωση και ο ευνουχισμός των σκύλων σε ηλικία ενός έτους έχει γίνει ρουτίνα στις ΗΠΑ και σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Δεν υπάρχει ισχυρή επιστημονική βάση για την επιλογή αυτής της ηλικίας, ενώ υπάρχουν ερωτηματικά σχετικά με την ασφάλεια και τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της χειρουργικής επέμβασης σε ζώα νεαρής ηλικίας. Τα στοιχεία δείχνουν ότι η επιμονή σε στειρώσεις και ευνουχισμούς για κάθε σκύλο σε νεαρή ηλικία έχει προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας σε πολλούς από αυτούς. Μελέτες δείχνουν ότι όσο νωρίτερα στειρώνεται ή ευνουχίζεται ένα κουτάβι, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να παρουσιάσει προβλήματα υγείας αργότερα στη ζωή του. Οι πιο πρόσφατες έρευνες αποκαλύπτουν ότι για ορισμένες φυλές σκύλων η στείρωση και ο ευνουχισμός μπορεί να σχετίζονται με αυξημένους κινδύνους εξουθενωτικών διαταραχών των αρθρώσεων, καθώς και ορισμένων μορφών καρκίνου. Οι διαταραχές των αρθρώσεων περιλαμβάνουν δυσπλασία του ισχίου, σχίσιμο ή ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου, και δυσπλασία του αγκώνα. Οι καρκίνοι περιλαμβάνουν λέμφωμα, όγκο μαστοκυττάρων, αιμαγγειοσάρκωμα και οστεοσάρκωμα. Σε προηγούμενες μελέτες για τα Golden Retriever, τα Labrador Retriever και τα German Shepherd, η στείρωση πριν την ηλικία του ενός έτους συσχετίστηκε με αυξημένους κινδύνους μίας ή περισσότερων διαταραχών στις αρθρώσεις, 2-4 φορές περισσότερο σε σχέση με τους αντίστοιχους κινδύνους των μη στειρωμένων σκύλων. Η αύξηση ήταν εντονότερη σε σκύλους που είχαν στειρωθεί από την ηλικία των 6 μηνών. Οι κηδεμόνες σκύλων πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι η στείρωση και ο ευνουχισμός μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο μη θεραπεύσιμων μορφών καρκίνου όπως το αιμαγγείωμα, ακόμη και αν μειώνουν το ποσοστό του πιο θεραπεύσιμου καρκίνου του μαστού. Ανάλογα με τη φυλή, η στείρωση έχει επίσης πολύ μεταβλητή επίδραση στην ανάπτυξη παθήσεων των αρθρώσεων, της πυομήτρας και της ακράτειας ούρων. Νέα Δεδομένα: Καθοριστικοί Παράγοντες η Ηλικία της Στείρωσης και το Μέγεθος του Σκύλου Πριν λίγες ημέρες παρουσιάστηκε μεγάλου εύρους μελέτη που πραγματοποιήθηκε από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, Davis, και στηρίχθηκε σε στοιχεία 15 ετών. Στην έρευνα εξετάστηκαν 5 κατηγορίες μεγεθών ημίαιμων σκύλων και 35 καθαρόαιμες φυλές (περισσότεροι από 17.000 σκύλοι συνολικά). Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι κάποιες φυλές σκύλων έχουν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης ορισμένων καρκίνων και διαταραχών των αρθρώσεων εάν στειρωθούν ή ευνουχιστούν εντός του πρώτου έτους της ζωής τους. Οι διαταραχές των αρθρώσεων που εξετάστηκαν περιλαμβάνουν τη δυσπλασία ισχίου, τη ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου και τη δυσπλασία αγκώνα. Οι μορφές καρκίνου που ερευνήθηκαν συμπεριέλαβαν το λέμφωμα, το αιμαγγειοσάρκωμα ή καρκίνο των τοιχωμάτων των αιμοφόρων αγγείων, τους όγκους μαστοκυττάρων, και το οστεοσάρκωμα ή καρκίνο των οστών. Όπως θα δείτε στο συνημμένο αρχείο που μπορείτε να κατεβάσετε σε μορφή PDF στο τέλος του άρθρου, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η ευπάθεια στις διαταραχές των αρθρώσεων σχετίζεται με το μέγεθος του σώματος των σκύλων. Σε γενικές γραμμές, οι μικρότερες φυλές δεν παρουσιάζουν αυτά τα προβλήματα, αλλά η πλειοψηφία των μεγαλύτερων φυλών τείνουν να εμφανίζουν διαταραχές στις αρθρώσεις. Εξαίρεση (και έκπληξη) στον παραπάνω κανόνα αποτελεί το γεγονός ότι δύο γιγαντιαίες φυλές – Great Dane και Irish Wolfhound – δεν έδειξαν αυξημένο κίνδυνο διαταραχών των αρθρώσεων σε όποια ηλικία και αν είχαν στειρωθεί. Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι η εμφάνιση καρκίνων στους μικρότερους σκύλους ήταν χαμηλή, είτε στειρώθηκαν είτε όχι. Και εδώ υπήρξαν εξαιρέσεις, με δύο φυλές μικρότερων σκύλων – Boston Terrier και Shih Tzu – να έχουν παρουσιάσει σημαντική αύξηση μορφών καρκίνου ως αποτέλεσμα της στείρωσης. Ένα άλλο σημαντικό εύρημα ήταν ότι σε ορισμένες περιπτώσεις το φύλο του σκύλου έκανε τη διαφορά στους κινδύνους για την υγεία των σκύλων όταν στειρώθηκαν. Η Ηλικία της Στείρωσης και το Μέγεθος του Σκύλου Καθορίζουν τα Όποια Προβλήματα Υγείας Οι κηδεμόνες σκύλων επιλέγουν συντριπτικά να στειρώσουν τους σκύλους τους, σε μεγάλο βαθμό για να αποτρέψουν τον υπερπληθυσμό, την ευθανασία ή τη μείωση όσων καταλήγουν στα καταφύγια. Η συγκεκριμένη μελέτη προτείνει ότι οι κηδεμόνες σκύλων πρέπει να εξετάζουμε προσεκτικά πότε και εάν πρέπει να στειρωθεί ο σκύλος μας. Ο Μπέντζαμιν Χαρτ, επικεφαλής της έρευνας, σημειώνει: «Πιστεύουμε ότι είναι η απόφαση του κηδεμόνα του κατοικίδιου ζώου, σε συνεννόηση με τον κτηνίατρό του, και όχι οι προσδοκίες της κοινωνίας που πρέπει να υπαγορεύουν πότε θα στειρωθεί ο σκύλος.» Και συμπληρώνει: «Το πότε θα στειρώσεις ή θα ευνουχίσεις πρέπει να είναι μια απόφαση [που λαμβάνεται] κατά περίπτωση, ακόμη και για σκύλους που υιοθετούνται από καταφύγια.» Τα νέα επιστημονικά δεδομένα για τις στειρώσεις και τους ευνουχισμούς έχουν οδηγήσει την Αμερικανική Κτηνιατρική Ένωση (AVMA) να αναφέρει πλέον στον οδηγό της για στους κτηνιάτρους ότι «δεν υπάρχει καμία σύσταση που θα ήταν κατάλληλη για όλους τους σκύλους.» Η μελέτη καθορίζει κατευθυντήριες γραμμές για τους κηδεμόνες κατοικίδιων ζώων και τους κτηνιάτρους που αφορούν ημίαιμους σκύλους και καθεμία από τις 35 εξεταζόμενες φυλές, προκειμένου να βοηθήσει στη λήψη αποφάσεων για τη στείρωση. Η ηλικία της στείρωσης σε σχέση το μέγεθος του σκύλου φαίνεται να είναι κρίσιμοι παράγοντες – πρόκλησης ή αποφυγής – πιθανών προβλημάτων υγείας και είναι καλό να λαμβάνονται υπόψη. Δείτε και κατεβάστε τον λεπτομερή πίνακα στο συνημμένο αρχείο PDF: Προτεινόμενες Οδηγίες για την Κατάλληλη Ηλικία Στείρωσης ή τη Μη Στείρωση Ημίαιμων Σκύλων και 35 Καθαρόαιμων Φυλών Πηγές Dr Becker, K. (2020) Spaying and Neutering Options Can Avoid Adverse Effects. Healthy Pets, 13 July Dr Becker, K. (2019) What Are the Risks of Spay Neuter? Dogs Naturally, 16 October Hart B.L, Hart L.A,, Thigpen A.P. and Willits N.H. (2020) Assisting Decision-Making on Age of Neutering for 35 Breeds of

Παράγοντες Μακροζωίας των Σκύλων

Ποιοί είναι οι παράγοντες μακροζωίας των σκύλων; Μπορούμε να τους επηρεάσουμε; Είναι εφικτό οι σκύλοι να ζουν περισσότερα από 20 χρόνια; Ευτυχώς, οι κορυφαίοι επιστήμονες ανά τον κόσμο συμφωνούν ότι είναι. Όπως είναι ήδη γνωστό, η (εν δυνάμει) διάρκεια ζωής των σκύλων είναι αντιστρόφως ανάλογη με το μέγεθός τους. Για λόγους που δεν μπορεί ακόμη να εξηγήσει η επιστήμη, οι μεγαλόσωμοι σκύλοι ζουν – κατά κανόνα – λιγότερα χρόνια από τους μικρόσωμους. Σύμφωνα με τον Βρετανικό Κυνολογικό Όμιλο, από το 2004 έως το 2014 ο μέσος χρόνος ζωής των σκύλων (όλων των μεγεθών) μειώθηκε από 11,3 σε 10 χρόνια. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι αυτό δεν είναι φυσιολογικό και ότι μπορεί (και πρέπει) να αλλάξει. Τα καλά νέα είναι ότι μπορούμε να συμβάλουμε στην επιβράδυνση του ρυθμού γήρανσης και στην αύξηση της μακροζωίας του σκύλου μας. Ο γηραιότερος σκύλος στον κόσμο είναι σήμερα 31 ετών  και ζει στην Αυστραλία (σε “ιδανικές” συνθήκες). Ακόμη, υπάρχουν αναφορές για ένα θηλυκό πιτ μπουλ ηλικίας 22 χρονών. Αλλά και στην Ελλάδα, υπάρχουν σκύλοι που διανύουν αισίως το 21ο και 22ο έτος ζωής τους, και μάλιστα είναι υγιείς και με διάθεση για ζωή. Σύμφωνα με τους κορυφαίους ειδικούς παγκοσμίως, υπάρχουν 5 παράγοντες μακροζωίας των σκύλων που μπορούμε όλοι μας να αξιοποιήσουμε: Αποφυγή Άγχους Το άγχος κυριεύει συχνά τη ζωή μας, ακόμη και για τα πιο απλά πράγματα. Αν έχουμε μαλώσει το πρωί με κάποιον στη δουλειά και επιστρέψουμε το απόγευμα στο σπίτι, οι έρευνες δείχνουν ότι ο σκύλος θα το καταλάβει. Αυτό θα συμβεί ακόμη κι αν έχουμε ξεπεράσει τον εκνευρισμό – ακόμη κι αν ο καβγάς έγινε την προηγούμενη ημέρα. Επιπλέον, ο σκύλος μας θα ταυτιστεί με τα συναισθήματα της έντασης και του άγχους που είχαμε και θα τα υιοθετήσει. Επομένως, όσο συχνότερα είμαστε ήρεμοι και χαρούμενοι, τόσο περισσότερο ο σκύλος μας θα αντιγράφει μέσω διαίσθησης θετικά συναισθήματα που θα τον βοηθήσουν να ζήσει περισσότερο. Έλεγχος Θερμίδων Σύμφωνα με τις παγκόσμιες στατιστικές για την παχυσαρκία, το 51% του παγκόσμιου πληθυσμού των σκύλων είναι υπέρβαρο.  Ωστόσο, όπως έχει αναφερθεί σε άλλο άρθρο, η παχυσαρκία μπορεί να μειώσει τη διάρκεια ζωής του σκύλου κατά έως 2 έτη.  Προσφέροντας περισσότερο φαγητό από το κανονικό, κάνουμε κακό στο σκύλο μας. Μπορούμε να δείξουμε την αγάπη μας με πολύ πιο ωφέλιμους τρόπους, όπως είναι οι συχνότερες βόλτες και το περισσότερο παιχνίδι. Έλεγχος Ινσουλίνης Σήμερα, ανάλογα με την ποιότητα της τροφής που δίνουμε στο σκύλο μας, το ποσοστό των υδατανθράκων που λαμβάνει κυμαίνεται από 50% έως 70%. Αυτό συνιστά μια τεράστια μεταβολή σε σχέση με 100 χρόνια πριν, όταν το ποσοστό ήταν 4%. Προτείνεται ο συχνός κτηνιατρικός έλεγχος των επιπέδων ινσουλίνης του σκύλου μας προκειμένου να παρακολουθούμε τον ρυθμό γήρανσής του. Διόρθωση Ανοσοποιητικού Συστήματος Οι έρευνες δείχνουν ότι η ποιότητα της τροφής που προσφέρουμε στο σκύλο μας αποτελεί πολύ σημαντικό παράγοντα μακροζωίας. Ο Dr Tim Spector υποστηρίζει ότι όσο μεγαλύτερη είναι η ποικιλία της τροφής που λαμβάνει ο σκύλος, τόσο περισσότερο θα ζήσει. Η καθημερινή προσθήκη λίγου φρέσκου μαγειρευτού φαγητού μαζί με τις κροκέτες μπορεί να διορθώσει το ανοσοποιητικό σύστημα του σκύλου. Επιπλέον, η άσκηση βοηθάει στη μείωση του άγχους, στη μείωση των επιπέδων ινσουλίνης και στη διατήρηση του κανονικού σωματικού βάρους των σκύλων. Δηλαδή, ασκώντας το σκύλο μας αρκετά, επηρεάζονται θετικά οι 4 από τους 5 παράγοντες μακροζωίας που προαναφέρθηκαν. Και ταυτόχρονα, με την άσκηση ωφελούμαστε και εμείς Περιβαλλοντικοί Παράγοντες Πρόκειται για τον πιο δύσκολα διαχειρίσιμο από τους παράγοντες που αναφέρθηκαν, καθώς περιλαμβάνει τη συχνή έκθεση του σκύλου σε τοξίνες, παρασιτοκτόνα, καθαριστικά, κεριά και άλλα. Ένας από τους παράγοντες του περιβάλλοντος όπου ζει ο σκύλος και που μπορούμε να επηρεάσουμε είναι η επαρκής άσκησή του. Η καθημερινή άσκηση με το σκύλο είναι εξαιρετικά σημαντική δραστηριότητα που συμβάλλει στην ευεξία του και στη γενικότερη αθλητική και νοητική του υγεία. Παρακάτω μπορείτε να δείτε την παρουσίαση του Rodney Habib στο Tedx (στα αγγλικά, χωρίς υπότιτλους), από όπου αντλήθηκαν οι περισσότερες πληροφορίες του άρθρου: Πηγές: Habib, R. (2018) “The Forever Dog: How to Build the Oldest Dog in the World”, TEDx Mexico City (Βίντεο Παρουσίαση), Apr 21. CNN Greece (2017) “Δύο από τα Γηραιότερα Σκυλιά στον Κόσμο Ζουν στην Κυλλήνη”, 15 Φεβρουαρίου.  

Οι Επιπτώσεις της Στείρωσης στην Υγεία των Σκύλων

Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση, οι επιπτώσεις της στείρωσης στην υγεία των σκύλων δεν είναι πάντοτε ή μόνο θετικές.  Τελευταία Αναθεώρηση: 18/07/2020 Η απόφαση για στείρωση του σκύλου ή όχι αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα διλήμματα που θα αντιμετωπίσουν οι περισσότεροι κηδεμόνες σκύλων, με τις σχετικές γνώμες να διίστανται στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς. Τα τελευταία χρόνια τείνει να επικρατήσει και στη χώρα μας η (αμερικάνικης προέλευσης) άποψη ότι η στείρωση του σκύλου ισοδυναμεί με υπευθυνότητα από την πλευρά του κηδεμόνα, ενώ αντίστοιχα η μη στείρωση υπονοεί ανευθυνότητα. Στις ΗΠΑ οι στειρωμένοι αρσενικοί σκύλοι αντιστοιχούν σε περισσότερους από το 90% του πληθυσμού και σε πολλές πολιτείες επιβάλλονται πρόστιμα στους κηδεμόνες, ή απαγορεύεται η είσοδος των αστείρωτων σκύλων στα πάρκα (Korneliussen, 2011). Αντίθετα, στην Ευρώπη η πρακτική της στείρωσης εφαρμόζεται σε σημαντικά μικρότερο βαθμό· τα ποσοστά αστείρωτων σκύλων επί του συνολικού πληθυσμού είναι 99% στη Σουηδία, 57% στην Ουγγαρία, και 46% στη Βρετανία (Gretes Torres de la Riva κ.ά., 2013). Η Korneliussen εξηγεί πως οι διαφορές αυτές οφείλονται εν μέρει στα διαφορετικά δεδομένα που αντιμετωπίζει η κάθε χώρα, όπως είναι ο αριθμός των αδέσποτων σκύλων. Τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, ως βασικό επιχείρημα υπέρ της στείρωσης των σκύλων παρουσιάζεται ο έλεγχος των γεννήσεων. Το τελευταίο διάστημα εκτυλίσσεται και στη χώρα μας καμπάνια που υποστηρίζει τη στείρωση των σκύλων προκειμένου να περιοριστούν οι ανεπιθύμητες γεννήσεις. Αναμφίβολα, οι αδέσποτοι σκύλοι είναι ένα υπαρκτό και ουσιαστικό πρόβλημα σε πολλές χώρες: Σύμφωνα με εκτενές ρεπορτάζ του BBC (2015) οι αδέσποτοι σκύλοι στην Ελλάδα είναι περισσότεροι από 1.000.000, αριθμός που έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, καθώς πολλοί εγκαταλείπουν τους σκύλους τους (και) λόγω της κρίσης. Σε παγκόσμιο επίπεδο υπάρχουν περίπου 750 εκ. σκύλοι, από τους οποίους περίπου οι 7 στους 10 είναι αδέσποτοι – γεγονός που απειλεί τη δημόσια υγεία, αλλά και την ισορροπία του οικοσυστήματος (Πρατικάκης, 2013). Ταυτόχρονα, πολλοί κτηνίατροι, ειδικοί, φορείς και κηδεμόνες υποστηρίζουν τη στείρωση των σκύλων για λόγους καλύτερης υγείας. Ακολουθούν μερικά παραδείγματα: Σύμφωνα με τον Bowen, η στείρωση μειώνει τις πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου του μαστού και των ωοθηκών στους θηλυκούς σκύλους, ενώ ο Olson σημειώνει ότι αν η στείρωση στους θηλυκούς σκύλους πραγματοποιηθεί πριν την εφηβεία, οι πιθανότητες ανάπτυξης καρκίνου του μαστού σχεδόν μηδενίζονται. Στους αρσενικούς, η Holland (2016) αναφέρει ότι η στείρωση ενδέχεται να τους ωφελήσει μειώνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου των όρχεων και του προστάτη. Στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Φιλοζωικής Εταιρίας αναφέρεται ότι «Η στείρωση των ζώων… είναι επέμβαση που τους δίνει υγεία, ευζωία και τον σεβασμό που αξίζουν». Παρομοίως, ο Αμερικανικός Σύλλογος για την Πρόληψη της Κακομεταχείρισης των Ζώων (ASPCA) προτείνει τη στείρωση για όλους τους σκύλους και αναφέρει ότι με τη στείρωση οι θηλυκοί σκύλοι «θα ζήσουν περισσότερο και υγιέστερα», ενώ οι αρσενικοί «θα αποφύγουν τον καρκίνο των όρχεων και προβλήματα του προστάτη». Θα περίμενε κανείς ότι οι ισχυρισμοί αυτοί, που εκφράζονται σε βαθμό βεβαιότητας, στηρίζονται σε ακλόνητα επιστημονικά δεδομένα. Ωστόσο, οι περισσότερες (και νεότερες) έρευνες δεν επιβεβαιώνουν πειστικά τα παραπάνω οφέλη και εντοπίζουν αρκετές αρνητικές επιπτώσεις της στείρωσης στην υγεία των σκύλων. Το 2007 η Sanborn ανασκόπησε περισσότερες από 50 επιστημονικές έρευνες σχετικά με την επίδραση της στείρωσης στην υγεία των αρσενικών και των θηλυκών σκύλων αντίστοιχα. Στα συμπεράσματα της ανασκόπησης, η οποία είναι δημόσια διαθέσιμη εδώ, αναφέρεται ότι «σύμφωνα με τα στοιχεία, η στείρωση συσχετίζεται με θετικές ΚΑΙ αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία των σκύλων». Η συγγραφέας σημειώνει ότι όσον αφορά τους αρσενικούς σκύλους, στις περισσότερες περιπτώσεις τα προβλήματα υγείας που προκαλούνται από τη στείρωση είναι πιθανό να ξεπεράσουν τα αντίστοιχα οφέλη. Στους θηλυκούς σκύλους, σε πολλές περιπτώσεις τα οφέλη της στείρωσης ενδέχεται να είναι περισσότερα από τα προβλήματα, και αυτό εξαρτάται μεταξύ άλλων από παράγοντες όπως η ηλικία, αλλά και τα ιδιαίτερα προβλήματα υγείας της κάθε φυλής. Ιδιαίτερα όταν η στείρωση γίνεται στην «παραδοσιακή» (για τις ΗΠΑ) ηλικία των 6 μηνών, οι σκύλοι εκτίθενται σε κινδύνους υγείας που θα είχαν αποφευχθεί αν η στείρωση είχε πραγματοποιηθεί σε μεγαλύτερη ηλικία, ή αν δεν γινόταν καθόλου στην περίπτωση πολλών αρσενικών σκύλων όπου δεν είναι ιατρικά απαραίτητη. Προκειμένου να εκτιμηθούν τα οφέλη και τα προβλήματα της στείρωσης θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη παράγοντες όπως η φυλή, η ηλικία, το φύλο, καθώς και άλλοι παράγοντες που αφορούν τον κάθε σκύλο ξεχωριστά (Sanborn, 2007). Η ανασκόπηση καταλήγει ότι: «Βάσει της κτηνιατρικής βιβλιογραφίας, δεν μπορούν να γίνουν γενικές συστάσεις για τη στείρωση που να αφορούν όλους τους σκύλους». Ακολούθησαν και άλλες μελέτες, με σημαντικότερη την ανάλυση νεότερων δημοσιευμένων ερευνών που είχαν ως αντικείμενο τις επιπτώσεις της στείρωσης στην υγεία των σκύλων που έγινε το 2012, η οποία είναι επίσης δημόσια διαθέσιμη εδώ. Τα επικαιροποιημένα συμπεράσματα που προκύπτουν είναι τα ακόλουθα (Beauvais, 2012; Gretes Torres de la Riva κ.ά., 2013; Valente, n.d., a). Τα οφέλη της στείρωσης στην υγεία των αρσενικών σκύλων περιλαμβάνουν: Μηδενισμό του ήδη χαμηλού κινδύνου (πιθανότατα κάτω από 1%) για θάνατο από καρκίνο των όρχεων Μείωση του κινδύνου εμφάνισης μη καρκινογόνων διαταραχών του προστάτη Μείωση του κινδύνου εμφάνισης περιεδρικών συριγγίων. Στα προβλήματα που προκαλεί η στείρωση στους αρσενικούς σκύλους καταγράφονται: Αν η στείρωση γίνει πριν το 1ο έτος ζωής του σκύλου, υπάρχει σημαντική αύξηση του κινδύνου οστεοσαρκώματος (καρκίνου των οστών) Αύξηση του κινδύνου ανάπτυξης αιμαγγειοσαρκώματος σε ποσοστό 60% Τριπλασιασμός του κινδύνου λεμφοσαρκώματος (καρκίνου του λεμφώματος) στα golden retriever που στειρώνονται πριν την ηλικία των 12 μηνών Τριπλασιασμός του κινδύνου υποθυρεοειδισμού Αύξηση του κινδύνου εμφάνισης προοδευτικών γεροντικών νοητικών προβλημάτων Τριπλασιασμός του κινδύνου παχυσαρκίας Τετραπλασιασμός του χαμηλού κινδύνου (λιγότερο από 0,6%) για καρκίνο του προστάτη Διπλασιασμός του χαμηλού κινδύνου (λιγότερο από 1%) ανάπτυξης καρκίνων του ουροποιητικού Αύξηση του κινδύνου ορθοπεδικών διαταραχών Αύξηση του κινδύνου αρνητικών αντιδράσεων στους εμβολιασμούς Τριπλασιασμός του κινδύνου ατοπικής/αλλεργικής δερματίτιδας Τριπλασιασμός του κινδύνου εξάρθρωσης της επιγονατίδας. Αντίστοιχα, στους θηλυκούς σκύλους, η στείρωση προσφέρει τα εξής οφέλη (Beauvais, 2012; Gretes Torres de la Riva κ.ά., 2013; Valente, n.d., b): Σχεδόν μηδενίζει τον κίνδυνο εμφάνισης πυομήτρας, η οποία προσβάλλει τους θηλυκούς αστείρωτους σκύλους σε ποσοστό 23% και σκοτώνει το 1% Μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης περιεδρικών συριγγίων Μηδενίζει τον ήδη χαμηλό κίνδυνο (0,5%) εμφάνισης όγκου στη μήτρα, στην τράχηλο και στις ωοθήκες. Ως προβλήματα που προκαλεί η